DE GESCHIEDENIS VAN DE BLUE JEANS

Levi Strauss verhuisde in 1847 naar Amerika. Het land van de mijnen en de gold rush. Hier maakte Levi broeken (taille overalls) van zeildoek voor de mijnwerkers. Het zeildoek raakte op en Strauss moest op zoek naar een alternatief. Levi Strauss koos voor sterk katoen (met een keperinslag) met de naam ‘Serge de Nîmes’. Het keper uit Nîmes verbasterde tot ‘de Nîmes’ en het bekende ‘denim’.

Het bleek dat de broekzakken niet bestand waren tegen het ruige werk van de mijnwerkers en dus zocht Levi een oplossing. En die oplossing vond hij in een brief van kleermaker Jacob Davis. Jacob stuurde Strauss in 1872 een brief met de suggestie om klinknagels (rivets) te gebruiken voor het verstevigen van de broekzakken. Strauss en Davis vroegen samen het patent op de eerste denim aan en dat was meteen de start van het eerste jeansmerk: Levi Strauss & Co.

BLUE JEANS

Jeans worden ook wel blue jeans genoemd. Ook deze naam is een verbastering. Het scheringdraad van de denim werd met de kleurstof ‘bleu de Gênes’ gekleurd en dit werd al snel verbasterd tot ‘blue jeans’. De kleur van de jeans is zo kenmerkend dat spijkerbroeken nog vaak worden aangeduid met de term ‘blue jeans’. Ook het denim is zo verbonden met de spijkerbroek dat ‘denim’ ook wordt gebruikt om de spijkerbroek aan te duiden. Het Nederlandse woord ‘spijkerbroek’ dankt de jeans aan de klinknagels (rivets), die ook wel spijkers worden genoemd.

HET ONTSTAAN VAN DÉ SPIJKERBROEK

Het klassieke model van de eerste denim veranderde in de Tweede Wereldoorlog: de taille-overall maakte plaats voor de voorloper van de huidige generatie spijkerbroeken. Ook in de Amerikaanse marine raakte men in de ban de van blue jeans: de mannen droegen deze werkbroeken ook in hun vrije tijd en maakten de jeans tot een mode-item. En doordat de Amerikaanse soldaten in Europa vochten, raakte de spijkerbroek ook in Europa bekend.